De tijd van het Emmakinderziekenhuis was een gezellige tijd. Iedereen kende iedereen, er was geen afstand en er heerste het wij-gevoel. Wij gaan de patiëntjes helpen. En wij kende de patiëntjes bij hun naam. Wij hadden twee bazen; klinisch chemici: Van Gennip en Nico Abeling. (Kort geleden hoorde ik dat Albert Van Gennip inmiddels ook overleden is aan een hersentumor.)
In 1989 kwam hier een einde aan, ondanks de acties die wij gevoerd hadden. "Het Emmakinderziekenhuis" ging verhuizen naar het AMC. De kinderen kwamen op de 8e etage terecht en ik en mijn analisten-collega's werden in gedeeld in het algemeen lab Van het AMC, en kregen er 100 collega's bij. Over het algemeen leuke collega's.
Op het lab heerste een vreemd regime.
De afstand tussen patiëntjes en doktoren en andere medewerkers werd groter. Patiënten werden nummers. Na 5 jaar werken hield ik het voor gezien! :-(
Een gedeelte van het lab.
Ik in het midden (witte horloge).
Hoe zou het met Dirk(rechts)onze klusjesman zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten